Tijdens en na haar loopbaan in theater/scenografie, docentschap en journalistiek is Stans Lutz zich meer gaan richten op autonoom werk. Dat begon met het schrijven, tekenen en vormgeven van prentenboeken en resulteerde in een prentenboek ‘Zakdoek’/ eigen uitgave (2012), in een roman (2022, uitgeverij Magonia) en een dichtbundel met eigen illustraties (2025, uitgeverij Magonia).

Naast dit werk maakt Stans ook portretten. In eerste instantie als bijvangst van het kijken naar de repetities in het theater en bestudering van de acteurs in diverse rollen. Toen waren het geacteerde personages, tegenwoordig probeert zij het model in de ziel te kijken. De portretten maakt ze het liefst in groot formaat met veel kleur, de aquarellen kleiner en intuïtiever qua vorm: de directheid van de kwast, de discipline om te stoppen, stil te houden, het werk als het ware zichzelf te laten voltrekken.

De technieken die ze gebruikt zijn acryl en olieverf en daarnaast aquarel of inkt op papier.