Het werk van Sandrina Kreek ontstaat uit een voortdurende dialoog met de natuur. Bladeren, bloemen en zaden vormen de basis – stille sporen van vergankelijkheid, maar vooral van veerkracht. Niet langer de kringloop van de natuur staat centraal, maar haar vermogen om zich steeds opnieuw te herstellen na verval. Deze kracht inspireert haar om ook zelf, in momenten van tegenslag, steeds weer balans te vinden. Kunst maken is voor haar een meditatief proces: een manier om het hoofd los te laten en terug te keren naar intuïtie en gevoel, een manier om te overleven.

Haar proces begint tijdens wandelingen, waar zij bloemen, bladeren en zaden verzamelt en droogt. Deze fragmenten vormen de basis voor intuïtieve collages. Met papierknip- en snijtechnieken ontstaan nieuwe vormen en verhalen, die zij verder verrijkt met lagen van aquarel, borduurwerk, grafische druk en kleurpotlood. Zo groeit elk werk organisch, laag voor laag, en ontstaat een gelaagd beeld waarin natuur en verbeelding samenvloeien.

Het leren omgaan met het veranderlijke en de zoektocht naar rust en houvast vormen een rode draad in haar werk. Door zich onder te dompelen in de natuur – in de stilte van winterplanten, het gezoem van bestuivers, het verborgen werk van verval, het ritme van de seizoenen, het mysterie van zaden en de wonderlijke wereld van grassen, bloemen, vogels en insecten – ontdekt zij steeds weer de oneindige lagen die de natuur rijk is.

Die gelaagdheid weerspiegelt ook de wereld waarin wij leven: een vaak polariserende en ongrijpbare werkelijkheid met weinig ruimte voor anders-zijn. De natuur, net als de mens, draagt hierin een boodschap: een herinnering aan onze verbondenheid, onze veerkracht en ons vermogen om telkens opnieuw te beginnen.

There is more to life than meets the eye.