Mo Verlaan werkt als analoog fotograaf maar schuwt een hybride proces zeker niet. De unieke analoge afdrukken worden weer gedigitaliseerd en toegepast voor oude alternatieve fotografische technieken. Mo ziet het negatief als een startpunt, het beeld volgt een lange weg van experimenten en manipulaties in de donkere kamer. Zij gebruikt oude broze fotopapieren om de ongrijpbaarheid van de materie tastbaar te maken. Deze onvoorspelbare sporen van de tijd geven het werk een universele kracht en gelaagdheid.

Eind 2022 heeft Mo afscheid moeten nemen van haar vrouw Nita, muze en kunstpartner. De donkere kamer werd een meditatieve plek om het constante proces van verandering te onderzoeken en nog steeds wijst het haar de weg hoe rouw en verlies te verwerken en te visualiseren. De beelden zijn zeer intuïtief, het zijn geabstraheerde uitingen van diepe emoties, bevroren angsten, ontroostbaarheid en de onmetelijke kracht van de liefde.

De laatste jaren is er veel internationale erkenning voor haar werk. Recent exposeerde zij bij de Arte Laguna Prize in de Arsenale Nord van Venetië. In 2023 was zij Overall Winner of the19th JM Cameron Award en Winner 2nd Prize bij de 20th International Photography Award.