Het werk van Ingrid Pijl gaat over mensen en al hun bedoeningen, van leven tot dood. Het lof der Zotheid van Erasmus is van toepassing. We denken redelijke wezens te zijn ………. Maar gedreven door emoties gebeurt er van alles. Dit probeert ze te vangen in beelden om reacties op te roepen bij de kijker.

Ingrid werkt voornamelijk met klei, was en in brons. Soms gebruikt ze meerdere materialen, zoals hout en beschildert ze haar beelden. Haar werk is aangekocht door gemeenten en particulieren.

Ze benadrukt dat het bij figuratie niet om een exacte weergave van de werkelijkheid gaat [als die al bestaat]. Ingrid wil een verhaal vertellen. Aanvankelijk was ze op zoek naar een vorm voor een universele beeldtaal, iets maken dat het leven omvat en voor iedereen herkenbaar is. Universeel is het willen voortbestaan, zegt ze: denk aan het thema Moeder en Kind. Ze vervolgt: “Mensen maken kunst om zich uit te drukken, het gaat om levenskracht. Kunst kan een middel zijn om iets van het leven te begrijpen. Door aan het werk te zijn beleef ik van alles, ik werk graag vanuit een emotie, het werken met je handen voelt goed, op deze manier ben je met je zintuigen bezig waardoor je het leven beter begrijpt".

Ingrid woont en werkt aan de Mauritkade in Amsterdam, waar ze een mooi atelier heeft. Haar atelier is te bezoeken op afspraak.