Inge Schagen is gefascineerd door oude foto’s. Vaak staan er onbekenden op, die er wel niet meer zullen zijn. Ze bevinden zich met een ernstige vanzelfsprekendheid op een kaal strand, aan boord van een schip of naast een gletsjer. Ze zijn maar kort op die plek, dus het is belangrijk om te poseren. Hun plaats zal worden ingenomen door andere mensen. Alles is weer snel voorbij, de inwisselbare mens gaat weg, de plek blijft. Dat gegeven wil Inge in haar schilderijen onderzoeken; het blootleggen van dat kwetsbare geheim van de passerende mens.

Het afgelopen jaar schilderde Inge een serie grote portretten ten voeten uit van mannen. Niet van jonge, hippe mannen, maar van ervaren en doorleefde mannen van boven de 50. Een hommage aan mannen die het leven kennen, die zich presenteren, zich laten zien zoals zij dat willen en hun plek opeisen. Weer vangt Inge dat korte moment van poseren, een moment dat snel vervaagt. Eigenlijk ouderwetse Ecce Homo’s: zie de mens.

Inge Schagen volgde haar opleiding aan de Academie Voor Beeldende Kunsten te Arnhem.Zij exposeerde o.a.in het Koninklijk Paleis (Koninklijke subsidie), het Bijbels Museum, het Gerechtshof en Paleis van Justitie in Amsterdam, het Reddingmuseum in Den Helder, de Waag en het Provinciehuis in Haarlem.

Inge werkte als docent schilderen aan de Volksuniversiteit en de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, presenteerde een 10-delige serie aquarelschilderen voor omroep MAX en is workshopcoördinator in het Van Gogh Museum.