Henri Blommers is een beeldend kunstenaar die verschillende analoge technieken gebruikt om de kijkers te betrekken bij zijn poëtisch activisme over complexe onderwerpen zonder zijn toevlucht te nemen tot doemdenken. Sinds zijn scheiding woont hij in een tuinhuis, wat zijn bezorgdheid over milieukwesties heeft verdiept, met name zijn huidige project over verzilting. Daarnaast verkent hij de menselijke conditie door middel van een serie werken waarin hij naait en borduurt met draad, waarmee hij het verlies van fysiek contact in onze steeds digitaler wordende maatschappij aankaart.

Het werk van Henri gaat over verschillende onderwerpen, zoals het verlies van biodiversiteit, de effecten van zeespiegelstijging op kinderen en hoe planten plastic kunnen absorberen. Hij bootst deze processen na in zijn materialen door te koken, te krassen, pesticiden en zout te sproeien, filmnegatieven te verknippen en zich bezig te houden met de perceptie van de kijker. Geïnspireerd door het geleidelijke verlies van het gezichtsvermogen van zijn moeder, viert hij het plezier van het zien door het gebruik van levendige kleuren.

Henri streeft ernaar om zijn praktijk zo duurzaam mogelijk te houden, door verder te gaan dan alleen het verkennen van milieuthema's en nieuwe technieken te onderzoeken, door te werken met planten uit zijn tuin, door kennis over ecologie en fotografie te delen tijdens festivals via lezingen en workshops en door samen te werken met de lokale bevolking, kinderen en peers.