Fred Appel is autodidact maar dat zegt volgens hem niets, want hij heeft bij alles en iedereen afgekeken en zich laten inspireren door vriend en vijand: Raoul Dufy (vriend), Vincent van Gogh (vriend) en Wayne Thiebaud (vriend). Hiermee zijn meteen ten onrechte veel te veel kunstenaars niet genoemd.....

Daarnaast haalt Fred zijn inspiratie uit niet beeldend kunstenaars, onder meer: Ajax, Lucia Berlin, Miles Davis, J.S.Bach, Charles Bukowski e.v.a.. Vijanden worden hier achterwege gelaten, maar hebben wel degelijk ook invloed. Je moet niet negeren waar je niet van houdt en ook de mogelijkheid open houden om op terug te kunnen komen op eerdere gevormde oordelen.

Genre-duiding, analyses en uitleg zijn voor de bekijkers - die het vaak beter weten - van zijn schilderijen (en tekeningen). Zo is hij niet gehouden aan het geven van uitleg, en geschreven of gesproken verantwoording. Het is voor Fred gemakkelijker en natuurlijker om zichzelf serieus te nemen bij het maken van beeldende kunst dan in gesproken of geschreven uitingen.

Als het dan toch moet, 2 kreten: Improvisatie! Slow art!

Maar nu eerst nog wat schilderen zei likkepot.....