Dan Ernst werkt onder meer met klei, tekent, batikt en tussendoor maakt hij zo nu en dan grafisch werk, etsen vooral.

Het batikken neemt het grootste deel van zijn tijd in beslag. Dat komt omdat het een tijdrovend proces is. Dan gaat uit van de Batik Tulis, de originele, Indonesische batiktechniek. De tekeningen worden aangezet met was, daarna in kleurbaden gezet en zorgvuldig over elkaar heen gelegd. Een haast therapeutische bezigheid. Dan wijkt duidelijk af van de traditionele beeldtaal en kleurgebruik. Hij creëert zijn eigen wereld waarin de natuur centraal staat. Hij streeft er niet naar die (tropische) natuur zo getrouw mogelijk weer te geven, maar hij geeft zijn fantasie alle ruimte. Het effect is dat abstractie en figuratie elkaar moeiteloos weten te vinden. Soms ontdek je pas in 2de instantie levende wezens in abstracte vormen.

Ook in zijn tekeningen weet Dan traditie en eigenheid met elkaar te verbinden. Vaak zijn koppen van zwarte mensen het uitgangspunt. Meestal brengt hij ze echter binnen een formele constructie op papier. Ze worden bijna dienstbaar aan een vorm. Ook de koppen zelf nemen niet zelden een loopje met de werkelijkheid. De intentie waarmee ze zijn getekend is belangrijker dan de realiteit.

Zijn keramische werk gaat van vazen en borden tot ingenieuze, grote sculpturen opgebouwd uit menselijke of dierlijke figuren, of onderdelen daarvan (zoals, opnieuw, koppen). Hoewel de vazen en de schalen zich in eerste instantie lenen als gebruiksvoorwerpen, verraadt de manier waarop ze gedecoreerd en gekleurd zijn toch weer de kunstenaar die zijn artistieke vrijheid niet volledig ondergeschikt wenst te maken aan het medium.

Het is onmogelijk Dan Ernst van zijn fantasie, lees zijn werkplezier, te beroven. De fantasie, de uitbundigheid, de warmte, ze zitten in zijn genen. De wondere wereld van Dan Ernst manifesteert zich altijd en overal.