Dance Me to the End of Love

Solo expositie ‘Dance Me to the End of Love’ van Mo Verlaan (onderdeel van Pride Art Route)

‘Lift Me Like an Olive Branch’ is een nieuw werk binnen de serie ‘Dance Me to the End of Love’. Zowel de titel van het werk als van de serie zijn ontleend aan het gelijknamige lied van Leonard Cohen. Een lied over afscheid nemen van geliefden, de overstijgende kracht van liefde, en de cyclische aard van het leven – en hoe tijdelijk onze aanwezigheid hier is.

Een toepasselijker titel voor dit project bestaat eigenlijk niet. Het gaat over de stervende en overlevende olijfbomen in Puglia, in de ‘hak van Italië’. Mijn vrouw Nita en ik begonnen dit project begin 2022. We reisden twee keer naar Lecce om de bomen te fotograferen. Nita was toen al ongeneeslijk ziek, maar nog vol leven. We wisten allebei dat het einde dichterbij kwam.

Eeuwenoude olijfbomen raken steeds kwetsbaarder. Door de toenemende hitte en droogte hebben ziektes, zoals de bacterie Xylella fastidiosa, vrij spel. De bomen drogen langzaam uit en sterven uiteindelijk af. Er was – en is – geen remedie.

Net boven Lecce ligt een denkbeeldige grens: daarboven zijn de bomen nog niet aangetast. Die lijn leek op wat wij doormaakten: Nita ging langzaam heen, en ik zou verder moeten leven zonder haar.

Het nieuwe werk, ‘Lift Me Like an Olive Branch’, gaat over de olijfbomen die nog leven. De foto is genomen van binnenuit een eeuwenoude boom. In de loop der tijd wordt de stam hol, sterven takken af – maar de wortels blijven doorgroeien en brengen telkens nieuwe scheuten voort. Die jonge bomen omarmen de oude, als in een eindeloze cirkel van leven en dood.

Binnenin zo’n boom staan voelt bijna magisch – alsof de eeuwen zich om je heen hebben gevormd. En terwijl je omhoog kijkt, fluisteren de zilveren blaadjes van de jonge loten zachtjes in de wind.